Mijn eerste kennismaking met pen en papier was ronduit een fiasco. Het was de tijd van potjes inkt en een kroontjespen. Ik, als linkshandige, wist een maagdelijk vel papier om te toveren tot een grote inktvlek. Mijn liefde voor schrijven bleef onopgemerkt. Onopgemerkt, maar toch sluimerend op de achtergrond. Ik was mij er alleen niet van bewust. Tot op een dag teksten als het ware uit de lucht vielen. Ik ben gaan schrijven en tot op de dag van vandaag niet meer gestopt. Korte gedichten, korte verhalen, reflectief schrijven enz. enz. In de loop van de tijd groeide mijn dagboek uit tot een plaats:

• Waar gedachten tot rust kunnen komen
• Waar ijsberen tot een kunst verheven is
• Waar woorden spelletjes spelen
• Waar verhalen het levenslicht aanschouwen

En niet in de laatste plaats:  ‘waarom je hoofd breken over lastige zaken, als je pen het vlekkeloos weet te vertellen.’

Ik weet hoe kwetsbaar de pennenvruchten van een schrijfster/schrijver kunnen zijn. Toen Rinus mij vroeg of ik zijn manuscript wilde  doorlezen, was ik vereerd. Gedurende het proces ontstond er een vruchtbare wisselwerking. Bij ‘IkVerhaal’ begeleid ik de schrijfster/schrijver bij het schrijfproces en vervul ik de rol van geïnteresseerde lezer.